Հեքիաթ, որ դարձավ իրականություն

Լինում է, չի լինում… Այսպես են սկսվում հեքիաթները, իսկ մեր հեքիաթը սկսվեց ուղղակի “Լինում է”-ով ու սկսվեց հենց այն պահին, երբ դադարել էի հավատալ հեքիաթներին, որովհետև քո հայտնվելով կյանքս հենց հեքիաթ դարձավ, իսկ մենք գլխավոր հերոսները նրանում: Բայց մեր հեքիաթը հեքիաթ չմնաց, այն դարձավ իրականություն, որին այնքան երկար սպասել եմ, որի մասին միշտ երազել եմ: Դու մտար իմ կյանք ու երբեք չէի մտածի, որ հնարավոր է սիրեմ քեզ, սիրահարվեմ այսքան ուժգին, բայց սիրահարվեցի ու հիմա պատրաստ եմ ամբողջ սերս, ամբողջ սիրտս քեզ նվիրել: Չէի սպասում, որ սիրտս այդպես կընդունի քեզ իր մեջ, որ էլ այլևս ուժ չեմ ունենա քեզ այնտեղից հանել ու չեմ էլ ուզենա, որովհետև երջանիկ եմ քո կողքին, իմ երջանկությունն ես դու, որն չեմ ուզում երբեք հեռանա ինձանից:
Գիտես, մարդիկ դադարել են հավատալ հեքիաթներին այս կյանքում, բայց շատ իզուր, որովհետև, երբ ինչ որ բանի սրտանց հավատում ես այն իրականանանում է` ինչքան էլ անհեթհեթ լինի երազանքդ:

Իմ մտքերի անկյունը այսօր դառնում է 2 տարեկան, ուռռաաաա~

2 տարի, 120 գրառում, 15 265 ընթերցող ու անսահման ուրախություն: Արդեն 2 տարի է, ինչ մենք գոյություն ունենք ու անչափ ուրախ եմ այսպիսի հաջողության հասնելու համար: Ճիշտ է, այստեղից ես ոչ մի օգուտ կամ եկամուտ չունեմ, բայց հենց սկզբից էլ դա չի եղել իմ նպատակը: Այս բլոգը իմ հոբին է, իմ կյանքի մի մասն է դարձել, իմ օրագիրն ու մտքերիս անկյուն: Այն, ինչ չեմ կարող բարձրաձայնել, գրում եմ այստեղ ու այս ձևով եմ մարդկանց հայտնում կարծիքս` գրառմանս մեջ ներառելով շատերի մտքերն ու զգացմունքները: Չէ որ, մենք միմյանցից տարբեր լինելով հանդերձ, շատ նման են իրար` զգացմունքներով, մտքերով, ապրած կյանքով, ու ես փորձում եմ այդ ամենը գրել իմ գրառման մեջ, որ ամեն ոք այն կարդալուց գտնի իր մասին գրված ինչ որ բան, իրեն վերաբերվող մի հատված:
Հիմա յուրաքանչյուր ոք ունի իր կարծիքը արտահայտելու իրավունք, իսկ ես այս ձևով եմ արտահայտում իմ մտքերը (այսպես որ շարունակեմ մի փիլիսոփայական գրառում կդառնա սա 😀 , այդ պատճառով…)
Սիրելիներս, շնորհակալ եմ բոլորիցդ, ովքեր այս 2 տարվա ընթացքում իմ կողքին են եղել, օգնել են ինձ, խրախուսել ու աջակցել են, անընդհատ սպասել ու միշտ կարդացել են պոստերս:

Քայլ դեպի մեծերի աշխարհ կամ ծնունդս շնորհավոոոորրր :Դ

Մեկ քայլ… Ընդհամենը մեկ քայլ ու ես մեծերի աշխարհում եմ, արդեն չափահաս, ուրիշ մտածելակերպով ու տարբեր այն մտածելակերպից, որն ունեյի մեկ տարի առաջ ու դրանից էլ ավելի վաղ, արդեն փոխված ինչ-որ չափով, որովհետև կյանքիս ճանապարհին ապրած այդ ամեն տարին ինչ-որ նոր բան է տվել ինձ ու փոխել իմ մեջ ամեն ինչ, այդ տարիների հետ մեծացել եմ ու նրանց հետ շատ բան եմ սովորել:
Արդեն 18 տարեկան… Եթե անկեղծ լինեմ, հավատս չի գալիս:ՈՒղղակի, չգիտեմ ինչի, ինքս չեմ հավատում, որ դառնում եմ 18 տարեկան: Երբ փոքր էի, անհամբեր սպասում էի, թե երբ եմ մեծանալու, ու դա իմ ամենամեծ երազանքն էր… Երազանքս կատարվեց, բայց ինչ-որ մի փոքրիկ տխրություն առաջացավ ներսումս, երևի այն պատճառով, որ մանկությունս վերջացավ, վերջացավ այն անհոգ ժամանակաշրջանը ու այլևս հնարավորություն չունեմ վերադառնալու այնտեղ ու հիմա պետք է իմ տեղը գտնեմ մեծերի աշխարհում: Բայց հոգով երբեք չեմ դադարի մնալ մանուկ, սիրել այն ամենը, ինչ սիրել եմ փոքր հասակում, մանկան նման մնալ բարի ու ամեն ինչին նայել բարության աչքերով, որովհետև կյանքն իրոք գեղեցիկ է, իսկ մարդիկ… մարդկանց մի կերպ հնարավոր է հանդուրժել:

Tiktime-ը մեկ տարեկան է :)

Այսօր Tiktime բլոգը դառնում է մեկ տարեկան: Ընդամենը մեկ տարի առաջ էր,որ գրեցի առաջին գրառումս ու չգիտեյի,թե ինչպիսի հաջողություններ կունենա բլոգս,չէի պատկերացնում,որ սա կդառնա իմ ամենասիրած զբաղմունքներից մեկը:
Վաղուց էի ուզում սարքել բլոգ,որտեղ կլինեն իմ մտքերը,որտեղ կկարողանամ կիսվել ինձ հետաքրքրող թեմաներով,ու որոշեցի իրականացնել այդ նպատակս,մտածեցի անուն,ընտրեցի կայքի դիզայնը,ձևավորեցի իմ ուզած ձևով, (ճիշտ է այդ ժամանակ այնքան էլ բան չէի հասկանում բլոգներից,բայց ժամանակի ընթացքում շատ բաներ սովորեցի),և ահա ուղիղ մեկ տարի առաջ հենց այս օրը գցեցի առաջին գրառումս:Այն դառձավ իմ փոքրիկ աշխարհը,լցված իմ մտքերով ու պատկերացումներով,որտեղ ես առանց քաշվելու ու վախենալու կարող էի արտահայտել մտքերս:Չնայած ես այդ ժամանակ պատկերացում անգամ չունեյի,որ կարող է իմ այս բլոգը գործել,բայց արի ու տես որ արդեն մեկ տարի է այն գործում է ու ունեմ շատ այցելուներ` մարդիկ,ում իրոք հետաքրքում են իմ գրառումները:

ՄԵծ անակնկալ իմ գիժ ընկերուհիներից :D

Ճիշտն ասած,այսօր ամենաքիչն էի սպասում,որ կտեսնեմ դասարանցիներիս,քանի որ հիվանդ էի ու դասի չէի գնացել,համ էլ բոլորը արդեն շնորհավորել էին ինձ ու չէի սպասում,որ այսպիսի անակնկալ կանեն:Իսկ թե որն էր այդ անակնկալը` հիմա կպատմեմ.

Էսօր արդեն մի քանի անգամ ինձ զանգել էր Ինեսան (իմ ամենամոտ ընկերուհին),ու ինձ թված,ուղակի,քանի որ իմ ծնունդն է,դրա համար այսպիսի մեծ ուշադրություն է դարցնում ինձ,բայց ինչպես երևում է,պատահական չէր,իմ խելառների մտքին մի բան կար 😀 :Իսկ վերջին անգամ որ զանգեց,ասեց,որ շատ կարևոր բան ունի ինձ ասելու,ու որ գնամ իմ սենյակ,դե ես էլ մտածեցի այնպիսի բան է,որ չպետք է մերոնք իմանան,դրա համար որոշեցի,որ խոհանոցում ավելի հարմար կլինի խոսել ու գնացի խոհանոց…ու պատուհանից ինչ տեսնեմ…Իմ դասընկերուհիները փուչիկներով եկել են ինձ շնորհավորելու,դա այսօրվա իմ ամենամեծ անակնկալն էր,անցկացնել այս օրը իմ գիժ ընկերուհիների հետ,խոսել,ծիծաղել,անթիվ,անհամար նկարվել ու անցկացնել շաաաատ ուրախ օր 😀 Իմ խելառ ընկերուհիներ անչափ շնորհակալ եմ ձեր այս մեծ անակնկալի համար,դուք իմ այս օրը դարձրեցիք անմոռանալի ու շատ բարձր տրամադրություն պարգևեցիք ինձ: Շնորհակալ եմ,ես ձեզ շաատ շաաատ շաաաատ սիրում եմմմմմ

 

Happy Birthday To Me :D

17 տարեկան…Այսօր լրանում է իմ ծննդյան 17 տարին:Տարիներ,որոնք կազմում են իմ կյանքի ամենաանհոգ ու երջանիկ ժամանակահատվածը` մանկությունը,իմ կյանքի պատմության սկիզբը:Ինչքան արագ անցան այս 17 տարիները,ոնց որ երեկ լիներ,որ մայրիկիս ձեռքը բռնած ման էի գալիս 🙂 ,ուրախ,զվարթ թռչկոտում էի,իսկ հիմա մեծ աղջիկ եմ դարձել` ավելի լուրջ ու հավասարակշռված (չնայած իմ մեջ մնացել են ու միշտ էլ մնալու են էտ իմ խենթ ու խելառ բնավորության գծերը,որոնք առաջին հայացքից չեն երևում 😀 ):
Այսօր իմ ամենասիրած տոնն է,որին ամեն